Succesvol ondernemen: getuigenis van Hanna Bonnier, oprichtster van Le Phare du Kanaal
Het kanaal op een steenworp afstand van de Ninoofsepoort. De Molenbeekse kanaaloever wordt opgefleurd door een groot gebouw met een gevel versierd met fresco’s gewijd aan de zee, een gelijkvloers met een restaurant en coworkingruimte op de eerst verdieping. Dat is Le Phare du Kanaal. Aan het roer staat Hanna Bonnier, een kapitein met veel energie en altijd een glimlach paraat.
Een jonge Française van amper dertig jaar oud die aan het hoofd staat van een onderneming in Molenbeek. Dat is eerder onverwacht ... Kun je ons iets meer vertellen over jezelf en je loopbaan?
Hanna Bonnier : Ik ben afgestudeerd in de richting politieke wetenschappen, en heb daarna een stage gevolgd bij de Verenigde Naties en een stage in Brussel bij de Europese dienst voor extern optreden, bij de afdeling Conflictpreventie en vredesopbouw. De contacten met de internationale of Europese diplomatie in het begin van mijn loopbaan hebben me heel veel bijgebracht over het omgaan met verschillende soorten publiek. Ik vond de zeer abstracte kant van mijn werk heel frustrerend, maar de vele banden en projectontwikkeling waren echt iets voor mij. Zo kwam ik op het idee dat het misschien tijd was om op een lokalere schaal aan de slag te gaan.
Kun je ons ook iets meer vertellen over je project?
Hanna Bonnier : Het idee is er gekomen toen ik me afvroeg waarom er in Brussel geen coworkingplatform bestond dat gekoppeld is aan een restaurant en met ruimte voor evenementen. Brussel telt tal van ruimten die - naar mijn mening - weinig aansluiten bij de nieuwe generatie van zelfstandigen die zeer flexibel en niet heel rijk zijn. Ik wilde me aanpassen aan dat profiel, een ruimte creëren waar men naar wens terecht kon, waar de persoon die werkt slechts betaalt voor de tijd die hij of zij effectief aanwezig is. Op financieel vlak betekent dat minder zekerheid voor ons. De gebruikers verbinden zich nergens toe, terwijl wij de vaste kosten, huur, personeel enz. moeten betalen. Daarom is het café-restaurant zo belangrijk. Van onze drie activiteiten - traditionele horeca, verhuur van werkruimte en organisatie van evenementen - is dat het element dat het project financieel ondersteunt. Dat beantwoordt ook aan ons concept van coworking. Naast bureaus, wifi, en koffie of thee naar wens, bieden we ook de mogelijkheid om mensen te ontmoeten, contacten te leggen en een netwerk op te bouwen.
Waarom in Brussel en meer bepaald in Molenbeek?
Hanna Bonnier : Toen ik drieënhalf jaar geleden naar Brussel kwam, was ik 26 jaar oud. Ik heb een stad en een geestesgesteldheid ontdekt waarin ik me kon terugvinden, waar de hiërarchie veel minder strikt is dan in Frankrijk. Het is veel makkelijker om hier succesvolle ondernemers te ontmoeten. Wanneer je van plan bent om zelf iets op te starten, zijn dergelijke ontmoetingen en uitwisselingen heel interessant en verrijkend. Bovendien zijn de structuren voor begeleiding waarop jonge en minder jonge ondernemers een beroep kunnen doen, gratis en redelijk gemakkelijk toegankelijk, zolang je maar echt gemotiveerd bent.
Eigenlijk ben ik een beetje bij toeval in Molenbeek terechtgekomen. Alleen al de zoektocht naar een geschikte ruimte heeft ongeveer vijf maanden geduurd. Ik heb zelf gezocht en ook gewerkt met het Brusselse agentschap voor de Handel, Atrium. Op basis van mijn doel en de barometer van Atrium heb ik eerst gezocht in gemeenten zoals Elsene, Sint-Gillis of het centrum, omdat ik dacht dat er daar een grotere concentratie van freelancers was. Tijdens een wandeling viel mijn oog op dit gebouw met een muurschildering. Er waren borden met ‘Te huur’ aangebracht, maar ik kon het op geen enkele website of nergens anders vinden. Ik heb de plaats bezocht. Ik was op zoek naar een grote ruimte met twee verdiepingen. Alles wat ik tot dan gezien had, was te duur, te klein of niet goed ingedeeld. Hier was de indeling perfect. Ik stelde echter de vraag of mijn project op deze locatie wel zou aansluiten bij de wijk. Ik heb dan gepraat met allerlei lokale actoren, buren, vertegenwoordigers van openbare instellingen en vzw's van de wijk die me Molenbeek hebben leren kennen. Beetje bij beetje ben ik ervan overtuigd geraakt dat deze wijk perfect geschikt zou zijn voor mijn doelpubliek, zowel voor wat betreft de coworkingruimte als voor het café-restaurant. We hebben dus het risico genomen om ons hier te vestigen. Elk ondernemingsproject houdt echter risico's in.
Je hebt een beroep kunnen doen op verschillende Brusselse steunmaatregelen. Kun je daar meer uitleg over geven?
Hanna Bonnier : In het begin werd ik begeleid door 'Village partenaire', het Lokale Economieloket van Sint-Gillis. Daar kreeg ik een heel gepersonaliseerde begeleiding dankzij een coach die gespecialiseerd was in domeinen die aansloten bij mijn project, namelijk horeca en coworkingruimten. De Lokale Economieloketten zijn ook verbonden met structuren zoals Atrium. De coach heeft het project voorgesteld om de beurs Open Soon te verkrijgen. Mijn coach heeft me geholpen om een financieel plan op te stellen, heeft me de mogelijkheid gegeven om te spreken met andere ondernemers die hun project op touw gezet hadden onder zijn hoede, en heeft me zelfs in contact gebracht met mogelijke leveranciers voor de horeca.
Ik heb dus de beurs Open Soon gekregen. Daarna heb ik een collectieve opleiding Dreamstart voor jonge ondernemers gevolgd bij microStart, een private, maar gratis structuur. Ik heb er een algemene opfrissingscursus gehad die samengesteld was in functie van de verwachtingen van de deelnemers. Ten slotte heb ik contact opgenomen met Brusoc, een organisatie die je kunt beschouwen als een bank voor jonge ondernemers zonder waarborgen. Ze weten daar dat je geen waarborgen hebt, dus testen ze je. Jou, je project, je financieel plan ... ze willen alles over je weten. Ik heb mijn lening gekregen.
Financiering is belangrijk en noodzakelijk, maar ook aspecten zoals vaardigheden, opleidingen, networking zijn zeker niet minder belangrijk. Het ene kan niet functioneren zonder het andere. Zonder de begeleiding van 'Village Partenaire' had ik geen beurs gekregen.
Hoe is Le Phare geëvolueerd sedert de opening op 26 september 2015?
H.B.: Ook al heb ik het project alleen opgezet, zijn we nu met twee vennoten: Julien Guinel, een specialist in patisserie en verantwoordelijke voor het horecagedeelte, en ikzelf. Het is veel gezonder om beslissingen met twee te nemen en om de taken te verdelen. Ons team telt ook nog vijf andere personen.
We zijn van meet af aan goed ontvangen geweest door de buurt. Tijdens de werkzaamheden voor de inrichting hebben we uitleg gegeven over ons project aan de buurtbewoners. Het gebouw stond al vijf jaar leeg en ze stelden zich vragen. Ze vonden het geweldig dat er een café kwam vlak naast hen, en bovendien in een dergelijk gebouw. Voor het coworkinggedeelte heeft de mond-tot-mondreclame goed gewerkt, maar het heeft iets meer tijd gekost. We zijn heel tevreden nu, het café kan rekenen op vaste klanten van het ontbijt tot de lunch en het aperitief 's avonds, en de coworkingruimte trekt gebruikers aan van zowat overal dankzij de originaliteit van ons aanbod en troeven zoals de nabijheid van de metro of onze fietsgarage. De twee activiteiten zijn heel complementair. Onze coworkers zijn ook klanten in het café en nodigen er hun vrienden en klanten uit. De networkingevents die georganiseerd worden in samenwerking met de coworking zijn publiek en vinden plaats in het horecagedeelte, wat ook bijdraagt aan de goede werking ervan.
Hoe zie je het heden en de toekomst van Le Phare du Kanaal?
Hanna Bonnier : Wanneer je begint te ondernemen, wil je altijd verder kijken. Maar na amper anderhalf jaar is het een beetje vroeg om al aan de toekomst te denken. Het concept van Le Phare werd goed ontvangen en blijft groeien, maar onze huidige uitdaging bestaat uit de consolidatie. We mogen nog geen victorie kraaien. We vinden het heel belangrijk om onszelf steeds opnieuw uit te vinden, een antwoord te bieden op de wensen van de klanten, aandacht te schenken de menselijke en levende kant van Le Phare. Het is ook heel belangrijk om de buurt tot leven te brengen door culturele evenementen. Cultuur smeedt banden.
We hebben ons als eerste aan de rand van het kanaal gevestigd. Veel mensen hebben ons gevraagd waarom we voor een plaats kozen zonder enig horeca-aanbod. Maar dat was net wat we leuk vonden, er was niets behalve een enorm potentieel voor ontwikkeling. Kort na ons heeft het MIMA de deuren geopend, en vervolgens de hotels Meininger en Bellevue. Er is heel veel aan de gang langs het kanaal. Voor het ogenblik heb ik de indruk dat we ons niet vergist hebben.
Interview : Catherine Aerts
Krediet foto profiel: Bertrand Vandeloise
Krediet fotos site: Jasper Van der Linden